Indah seloka yang diusung
pada sebuah kedukaan
yang selalu bertsunami
pada jerat kecintaan...
menjemput amarah, dulu
kita menanam gelisah
pada pinggir madu bibir.
Kini carik sebuah ketulusan
tidak terbela dibirai bintang kelam
katamu bertalu bertamu di cuping
melemparkan dusta gulai dengki
aku hanya tertunduk kaku.
No comments:
Post a Comment